Adobe (PDF) en baby’s?

‘Do you know what your marketing is doing?’ is een million dollar question in marketingland.

Met dit grappige reclamefilmpje waarschuwt Adobe voor de gevaren van het uitbesteden van een marketingstrategie. Waarom uitbesteden als je het zelf kan doen?

About the ad
In het filmpje is het bedrijf ‘Enceplopedia Athlantica’ te zien dat encyclopedieën verkoopt. Na het korte opsnuiven van de saaie werksfeer gebeurt er iets onverwachts. Een werknemer is verbijsterd wanneer hij een forse stijging in de verkoop op zijn computerscherm ziet verschijnen. Hij meldt dit snel en enthousiast aan zijn baas, die in extase raakt. De baas controleert de informatie niet maar belt onmiddellijk naar de leverancier in – vermoedelijk – Japan of China. Met de woorden “We’re back”, heeft deze genoeg. De leverancier stormt de trap af en roept driemaal “Let’s Go! Let’s Go! Let’s Go!”. Meteen belt hij – op zijn beurt – naar zijn leveranciers. Het eerste bevel “I need more trucking!” wordt beantwoord met een beeld waarop een rij vrachtwagens in actie schiet. Bij het tweede bevel “I need more shipping!” krijg je een containerschip te zien. Wanneer hij “I need more trees!” door de telefoon roept naar een houthakker op een werf, wordt dat beantwoord met “You want more trees? I’ll get you more trees!”.

Wallstreet

Met andere woorden, de productie van meer encyclopedieën schiet de hoogte in. En dat blijft niet onopgemerkt in Wallstreet: de aandelen van Wood Pulp schieten de hoogte in. Ondertussen blijven werknemers in fabrieken dozen vullen met boeken om ze, dichtgeplakt op lopende banden, naar containers te verschepen. De baas bij ‘Enceplopedia Athlantica’ wordt euforisch!

Back home

Na al de drukte kom je weer even tot rust in de woonkamer bij een familie. Moeder en vader zitten rustig in de zetel naar hun zoontje te kijken, dat speelt met de Ipad. “He really loves that thing!” merkt de moeder op. Daarop zoemt de camera in op de Ipad om eens van dichterbij te bekijken welk spel dat leuke geluid maakt wanneer je er op drukt. Op zich lijkt deze rustige huiskamer geen connectie te hebben met de drukte die bij ‘Enceplopedia Athlantica’ aan de gang is. Tot je het laatste beeld te zien krijgt…

 

Moraal van het verhaal: Onvolledige informatie kan tot verkeerde conclusies leiden. Oh en koop Adobe Marketing Cloud 😉

 

Tot de volgende!

Katrijn Kussener

Thomas More

 

Always believe in… Stress!

Het zeer erg bekende begrip ‘stress’. Iedereen heeft er wel eens last van. Je begint te zweten, je hart begint sneller te slaan, je begint te ijsberen en sommigen worden er zelfs misselijk van.

Als student communicatiemanagement ben ik zeer vertrouwd met stress. Het komt vaak voor omwille van het feit dat je veel sociale zaken moet hanteren, vaak een voorstelling moet geven en natuurlijk examens moet afleggen.

Wat is stress?
Stress heeft me sinds jong als geïnteresseerd. Het heeft namelijk zeer vaak te maken met een sociale factor. Deze sociale factor is eigenlijk de oorzaak van deze stress. Iemand dat communicatiemanagement studeert is normaal gezien toch al zijn hele leven stressbestendig? Niet? Dat is een vraag die me vaak gesteld is geweest. Ik leg uit waarom.

Stressaanval
Toen ik in het secundair onderwijs aankwam kende ik niemand. Een nieuwe school, welke stukken groter was dan mijn vorige. Het was echt moeilijk om zomaar iemand aan te spreken. Van het ene kwam het andere, de stress nam de bovenhand. Iedereen kende iemand, ik had het gevoel nergens bij te horen. Ik was tenslotte bang dat hier ook geen verandering in ging komen.

Het sociale aspect had me wat geraakt. Dit had gevolgen voor het zelfvertrouwen. De stress had dus op mijn zelfvertrouwen gespeeld.

Dit had dan op zijn beurt weer gevolgen. Bij de eerste presentatie gierde de adrenaline door m’n lijf. Ik hield het bijna niet meer vol. De stress was ondraaglijk, ik had zoveel last, misselijk, faalangst, etc.. Dit kwam allemaal door de stress.

Er werd mij begeleiding aangeraden maar, koppig dat ik ben, ik wees deze af. Ik heb toen geleerd om stress in mijn voordeel uit te spelen. Stress zien als een sterke factor. Mijn zelfvertrouwen begon weer te groeien. Het was helemaal niet erg om iemand aan te spreken of om sociaal te zijn.

Positieve stress
Waarom deel ik dit verhaal nu met jullie? Ik botste onlangs op een filmpje. Dit filmpje ging over de gevaren van stress én hoe je met stress beter kan omgaan.

In dit filmpje verteld Kelly McGonigal hoe je van stress je vriend en een wapen kan maken en ik kon haar verhaal en theorie alleen maar bevestigen.

Het is echt zo dat je zelf bepaalt of stress gezond of ongezond is. De manier waarop je erop reageert en ermee omgaat is zeer belangrijk. Je kan stress namelijk omzetten tot moed, zelfvertrouwen, het vermogen om iets te presteren. En ik ben daar het levende bewijs van!

Stuur me gerust als je hier nog meer vragen over hebt!

Magnus Arne

Rust in drukte

Bergmannstrasse Berlin

Een vroege morgen, mijn ogen gaan net open en ik zie het licht al door de gordijnen stralen. Een goudoranje kleurtje. Lekker zonnig weer dus, mijn humeur is opeens stukken beter!

Hello Berlin!
Ik sta op en doe de gordijnen open: ‘Hello Berlin’. We waren op schoolreis naar Berlijn. Simpelweg werd dit één van de beste weken van mijn leven. De verwachtingen waren groot. Maar wat daar is gebeurd, wat ik heb gezien, wat Berlijn allemaal inhoudt. Dat is boven verwachting!

Berlijn, een wereldstad! Een drukke stad. Overal verkeer, passerende mensen, zowel zakenmensen als sporters. Multiculturaliteit en diversiteit in deze stad is zo immens groot, ik genoot gewoon van het feit dat er achter elke hoek een verrassing schuilging.

Zoek! En gij zult vinden!
Na vrijwel de meeste culture en toeristische plekken te bezoeken, die vaak aangrijpend waren omwille van de Duitse geschiedenis, was het aan de leerlingen zelf om een speciaal Berlijns plekje op te zoeken.

Na wat deskresearch kwam ik op de Bergmannstrasse. Een doodgewone straat voor de echt Berlijner, een straat waar je alles kan vinden behalve een toerist. Dat is waar ik naartoe wou. Een plek zonder toeristen, waar ik een unicum zou zijn en volledig in de Berlijnse cultuur zou opgeslorpt worden. Alles is er te vinden, van oude platenzaken tot de meest karakteristieke kelderwinkeltjes met tweedehandsspullen.

Ogen tekort…
Ik sla de hoek om en daar is ze dan: de Bergmannstrasse, een ongelooflijk lange straat. Druk, maar echt niet storend, en dat vond één van de huidige bewoners ook. Het Duits was niet echt supergoed te verstaan, misschien lag dit aan de leeftijd van de persoon, maar in het (beste) Engels beschreef ze de straat als “Silence in chaos”. En dat vatte de straat echt perfect samen. Het bruiste van leven. Allemaal mensen die gingen shoppen, naar huis gingen of gewoon een snack zochten. Je kan er ook het idyllische Marheinekeplatz bezichtigen. Een straat waar je de tijd kan vergeten. Dit is echt een aanrader voor diegene die het ruwe en onaangeroerde Berlijn eens wil bezoeken.

De zon, leuk gezelschap, etc. Wanneer je door de straat wandelt, voelt het alsof je je in een prachtig schilderij bevindt. Ik heb die nacht geslapen als een roosje. Waar rust drukte ontmoet én waar elk deel, elke persoon, elk steentje een deel van het geheel vormt. Zonder dat iemand of iets er teveel aan is, kortweg een perfect plaatje.

No dream! Pure realiteit!
Wil je eens langsgaan? Geen probleem! De bewoners ontvangen je met open armen!
Het adres is: Bergmanstrasse, Kreuzberg-Berlijn.
Google Maps 

Auf Wiedersehen!

Magnus Arne

 

Green Berlin

Een uitgelopen citytrip naar Berlijn stond gepland. Aan de planning kon er niet veel veranderd worden door het ‘nu-ik-er-toch-ben-syndroom’, maar de vrije momenten waren zelf in te vullen. Aangezien voorspeld kon worden dat het een überdrukke week ging worden, leek het mij best om eens een rustig momentje in te plannen.

Mission

De missie: een plaatsje vinden om even tot rust te komen in deze bruisende wereldstad. Aan ‘things to do’ is er geen gebrek: van koopjesjagen in het Mauer Park over sightseeing by bike tot rondrijden in een authentieke DDR-Trabant. Voor meer van dat verwijs ik je graag naar de website van Timeout, specifieker naar deze link. Voor minder van dat verwijs ik je graag naar je eigen tuin. Voor minder kom je namelijk beter niet naar deze op één na grootste stad van de EU.

Mission accomplished!

Gevonden! De Fünf-Wasser-Tiegel, zegt je dat iets? Neen? Perfect! Toeristische trekpleisters vermijden wordt steeds moeilijker deze dagen maar Google Street View heeft niets meer te verbergen voor mij. Na de leuk klinkende Bergmannstraße ‘door te wandelen’, botste ik op een pleintje. Het is nog vroeg bij Google want de stoelen van de terrasjes staan nog op elkaar gestapeld. Toch voel ik dat ik mijn plek gevonden heb.

Een sprookje in de stad

In het fictieve Kreuzkölln zijn er wel meerdere pleintjes te vinden. Maar geen zoals de Marheinekeplatz. Een fijne mix van rust en groen komt je tegemoet. Laat me even een beeld schetsen: ouders op een terrasje, spelende kinderen in de kabbelende geulen van de fontein en wat verderop fervente speeltuigklimmers onder het goedkeurende oog van de opa’s. Dit is de Marheinekeplatz. Klinkt als een sprookje midden in een drukke stad, niet?

De Fünf wat?

Het middelpunt van dit hele gebeuren is de Fünf-Wasser-Tiegel die volgens een buurtbewoonster met onverstaanbare naam immer ein perfekter kleiner Zufluchtsort ist, wanneer de zonnestralen de Berliners uit hun appartementsblokken lokt. De fontein bestaat uit vijf hoge bekers gevuld met water. Dit water vloeit door de vertakkingen naar een hoofdgeul, waar onderaan al het water wordt opgevangen in een ronde verzamelplaats -ook wel een perfect voetbad-. Aah ik kon niet wachten om mijn voeten van deze verfrissing te laten genieten! Spijtig genoeg stond de fontein niet te sproeien wanneer ik aankwam aan het plein… Volgend jaar nóg maar een citytrip boeken dan;) Deze keer mét het Lief.

Voor de geïnteresseerden onder ons, hier is het concrete adres van dit idyllische plekje in het hartje van Berlijn: Marheinekeplatz, Bergmannstraße 28-29, 10247 Berlin (Google Maps)

Hope to see you there!

 

Katrijn Kussener

Communicatiemanagement Thomas More

The power of Image

Cameron Russel verschijnt op het podium en iedereen begint automatisch te applaudisseren. Niet alleen uit gewoonte of vriendelijkheid, maar ook omdat ze er goed uitziet. Ze is een jonge, grote, slanke vrouw op hakken. En net daarover komt ze spreken.

Model

In haar introductie doet ze uit de doeken dat ze al tien jaar een model is. Dat gezegd zijnde, voelt ze zich niet meer comfortabel op haar hoge hakken en met haar accentuerende kleedje. Ze onderwerpt het publiek aan een live make-under, de eerste outfit-change op een TED-podium. Op 6 seconden verandert ze van een model naar een gewone vrouw met ietwat minder uitdagende kledij.

Image is powerful, image is superficial

Na deze make-under vertelt Cameron ons het verhaal achter een uitdagende foto van een innige omhelzing van wat lijkt een koppel te zijn. Lijkt zeg ik dan, want de vrouw was Cameron. Wanneer deze foto werd gemaakt, had zij nog nooit een vriendje gehad en kende ze de man van geen haar noch pluim. De fotograaf gaf haar bevelen om haar rug te krommen, haar been op te heffen en haar hand in de haren van de man te steken. Kortom: niets is natuurlijk aan de setting van deze foto. En toch komt hij zo sterk over. Dat is de kracht maar ook de oppervlakkigheid van een beeld.

Impact

Ondanks er niets te veranderen valt aan je uiterlijk, heeft het een immens grote impact op je leven. Dit is de kernboodschap die Cameron aan het publiek wil meegeven. Dit doet ze door vragen te beantwoorden die ze vaak te horen krijgt van jonge meisjes. Jonge meisjes die willen weten hoe het voelt om model te zijn. Deze vragen beantwoordt ze nu, voor het eerst op camera, volledig eerlijk.

Aangezien dit geen blog over modellen of mode is, ga ik hierover niet uitwijden. Wel vestig ik graag de aandacht op ‘de kracht van het beeld’. Zonder een passende en veelzeggende foto is een reclamecampagne meestal weinig. Zo’n beeldende foto trekt niet alleen de aandacht, maar helpt ook het achterliggende merk en in het beste geval de boodschap te onthouden. Natuurlijk moet de foto ook bij het imago van het adverterende bedrijf passen, zo niet zorgt dit voor een tegenstrijdige boodschap. Met andere woorden: kies zorgvuldig een beeld bij elke campagne maar houd zeker dit in het achterhoofd: ‘Image is powerful, image is superficial’.

Geïnteresseerd in de volledige video? Bekijk het hier:

 

Katrijn Kussener

Communicatiemanagement Thomas More

Sociale mediadieven

Op een blog, gewijd aan de kunst van de communicatie, zal je altijd wel blogartikels vinden over  sociale media. Hier ook, maar dan niet over hoe geweldig ze zijn of hoe je ermee moet werken. Wel over de gevaren die het gebruik ervan met zich meebrengt.

Facebook, Pinterest en Twitter

Zelf ben ik een fervente gebruiker van Facebook, zowel privé als voor school. Jammer genoeg zijn deze werelden moeilijk te scheiden en stoot je enerzijds op werk als je rustig aan het surfen bent en anderzijds word je afgeleid tijdens het werk door leuke posts en applicaties. Twitter bezoek ik af en toe, vooral als er iets opmerkelijks gebeurd is of tijdens het bekijken van een (praat)programma op televisie. Je mening delen en de mening van anderen lezen tijdens een live programma na een drukke dag is pure ontspanning voor mij en houdt me op de hoogte van de actualiteit. Daarnaast trekt het visuele aspect van Pinterest me aan, zowel om inspiratie op te doen voor schoolopdrachten als thuis in mijn luie zetel.

Maar…

Ondanks het feit dat ik gebruik maak van Facebook, Pinterest en Twitter, ben ik zeker geen voorstander van álle sociale media waarmee ‘de digifanaat’ gebombardeerd wordt. Waarom niet, hoor ik je al zeggen? Voornamelijk om veiligheidsredenen. Altijd en overal aan ‘jouw vrienden’ laten weten waar je bent en met wie je iets aan het doen bent, lijkt mij niet zo onschuldig als het lijkt.. Ziehier een filmpje van Securitas dat mijn bezorgdheden omzet in een leuk deelbaar spotje: 

Denk de volgende keer dus maar eens extra na wanneer je steeds je geotagging aan laat staan of wanneer je je op Foursquare ergens aanmeldt.

Kort samengevat:

• Deel check-ins op Foursquare niet zomaar op Twitter, zeker niet als je Tweets voor iedereen leesbaar zijn.
• Schakel geotagging op netwerken als Instagram, Twitter en Facebook uit als je het niet nodig hebt
• Accepteer alleen vriendschapsverzoeken van mensen die je persoonlijk kent.
• Geef nooit je adres weg op openbare netwerken.
• Denk twee keer na vooraleer je foto’s van je bezittingen deelt.

Meer informatie over veiligheid op sociale media vind je op http://veiligopsocialemedia.be/.

Katrijn Kussener

Communicatiemanagement Thomas More

A first kiss

Kriebels in de buik, een warm gevoel, een glimlach die je koste wat kost niet van je gezicht krijgt… We kennen het allemaal, dat ongelooflijk spannende gevoel als je iemand wil kussen! Er zit nog een beetje twijfel in. ‘Zou ik geen blauwtje lopen?’. Iedereen kent het gevoel wel. Tot je de stap waagt en je ziet dat de andere persoon ook niet liever wou dan gekust te worden! Een zalig gevoel dat we allemaal wel al eens zullen meegemaakt hebben.

Nieuwsgierig
Onlangs was ik weer eens aan het bladeren door al de rommel die op Facebook staat. Waarom bestaat Facebook anders? Maar tussen die rommel stond opeens iets wat enorm mijn aandacht trok. Een filmpje dat blijkbaar al redelijk wat likes had verdiend en de nodige shares ook. Het ging over een aantal mensen die random zouden zijn samengezet met de bedoeling dat ze elkaar kussen.

Ik zette het filmpje op met enkele serieuze bedenkingen, is een kus dan niets meer waard in deze maatschappij? Tegenwoordig zie je zo vaak personen kussen op feestjes, zonder er echt waarde aan te hechten… Dit filmpje ging, dacht ik, ook zoiets zijn.

Eigenlijk is dit ook wel een beetje het geval, de personen kenden elkaar echt helemaal niet lijkt zo. Wat wel duidelijk was, was de verlegenheid die naar boven kwam, de manier waarop mensen een soort van brug over moesten geraken voor ze elkaar konden zoenen, laat zien dat er wel nog waarde aan een kus kan gehecht worden.

Originality
Dit filmpje heeft iets geks, iets leuks, iets schattigs, iets mooi. Het is een origineel, gekend en één van meest pure gevoelens dat in dit filmpje werd afgebeeld.

Ik denk er blijkbaar niet alleen zo over, want met zijn ongelooflijke aantal likes en shares is dit filmpje de hele wereld al rondgegaan. Het tovert een glimlach op je gezicht.

Het knappe aan dit filmpje, en datgene wat velen niet wisten, is dat het eigenlijk een reclamestunt is van het kledingmerk Wren, dat het budget niet had voor een commercial dat op tv kon verschijnen, dus hebben ze deze viral video gecreëerd. Het was een enorm succes en intussen zijn er al honderden parodieën van het filmpje terug te vinden op het internet.

Een geslaagde manier om het merk in de kijker te zetten zou ik zo zeggen, tenslotte zijn ze er in geslaagd om de mensen te doen praten over het merk.

Tot snel voor meer 😉

Arne Magnus

Social media zonder grenzen

De krant op zondag, deeltje internet. Ongelooflijk wat ik las. Een artikel over een zekere sociale media, genoemd ‘Peterest’. Ik was nieuwsgierig want het deed me meteen denken aan Pinterest, de sociale media waarbij je bepaalde moodboarden kan maken door middel van beelden te pinnen en dergelijke.

Afbeelding Peterest

Dieren aan de top!
Er bestaan ondertussen al immens veel media, zoals Facebook, Twitter, LinkedIn, Pinterest, en het minderende Netlog. Maar dit is een nieuw soort sociale media. Het is een medium waar enkel foto’s van dieren op mogen komen. Jawel een sociale media waarbij u de foto’s van uw huisdieren upload en die van anderen kan liken en pinnen.

Screenshot Peterest

Werking?
Hoe gaat het nu in zijn werk? Zeer simpel eigenlijk. Als je al een Facebook-account hebt kan je je daar meteen mee aanmelden. Is dit niet het geval, dan kan je supersnel een account aanmaken met je e-mailadres. Het is bovendien nog gratis ook.

Wil je enkel naar de dieren kijken, dan heb je geen account nodig. Wil je zelf foto’s uploaden en liken, dan moet je wel een account aanmaken.

Wie?
Het mag wel duidelijk zijn, een persoon die niet van dieren houdt kan zich beter niet op deze website begeven. Dit is echt een sociale media bedoeld voor die personen die dolgraag een foto van hun kat, hond of zelf slang op het internet willen zetten.

Tunnel zonder einde?
Onze maatschappij barst de laatste tijd van de sociale media. Voor bijna elke soort, reden of eender welk excuus is er eentje uitgevonden. Zo heb je Facebook, Twitter en LinkedIn die een zekere status hebben verworven. Maar los van deze drie gezien heb je ook nog een aantal sociale media die door veel mensen minder serieus worden genomen en misschien minder gekend zijn. Deze sociale media bieden echter wel nog enkele mogelijkheden om aan marketing te doen.

Wil jij een account op echt elke sociale media? Ik althans niet!

Tot binnenkort

Arne Magnus

Negeer jij ook een beer in een cabrio voor jouw krant?

Het eeuwig durende dilemma wordt hier voor eens en altijd opgelost: de papieren krant is niet dood.

RIP krant?

Als men mij de vraag stelde of de papieren krant door de opkomst van de online krant ging verdwijnen, had ik de neiging om positief te antwoorden. Had. Na het bekijken van deze geniale stunt van DuvalGuillaume heb ik opnieuw ingezien waartoe de papieren versie in staat is.

‘6 things you can miss while reading a newspaper’

Kijk mee naar dit filmpje en wordt overtuigd van de kracht van de papieren krant .

‘6 things you can miss while reading a newspaper’, zo luidt de titel van het Youtube-filmpje waarop ik botste. Niet echt spectaculair in vergelijking met de inhoud..

Are newspapers capable of holding their readers’ attention?

Drie grote adverteerders kregen voor één dag een privéchauffeur aangeboden: Sigrid Van den Houte van Telenet, Walter Torfs van BNP Paribas en Yves De Voeght van Coca-Cola. Dit enkel en alleen om hen de tijd te geven om de krant te lezen.

Absurde afleiding

Tijdens de rit trachtte DuvalGuillaume de topadverteerders af te leiden. Een voorbijlopende man met brandende trui en golfende mannen op een grasperkje bij een kruispunt werden bijvoorbeeld niet opgemerkt. Waarop ze nog harder probeerden: een cabrio met een beer aan het stuur, de chauffeur die aan een tankstation zijn broek uittrekt en zo terug de auto in stapt, een overstekende astronaut met bagage waarvoor moet geremd worden en ten slotte een indiaan op een motor met bijhorende achtergrond leken eveneens oninteressant. Niets was opvallend genoeg om de adverteerders te doen opkijken van hun krant.

Uitstappen met een lach

To catch people’s attention and hold on to it? That’s what newpapers do. Reden te meer dat de adverteerders Telenet, BNP Paribas en Coca-cola verbaasd opkijken wanneer hun chauffeur de portier opent in boxershort..

Newspapers work, The power of Newspapers.

Ondanks een vermoeden dat het slimme montagewerk iets te maken heeft met het slagen van deze stunt, hebben de makers ervan mij helemaal overtuigd, jou ook?

Katrijn Kussener

Communicatiemanagement Thomas More

Coca Guerilla Cola

Etenstijd!

School, middag en etenstijd! De drie factoren om je als student naar de cafetaria te vertoeven! In een cafetaria staan ook meestal enkele rode drankautomaten. Iedereen zal de link meteen leggen! Coca Cola automaten! In sommigen van deze zitten een aantal verrassingen verstopt.

Ik ben zelf een regelmatige cola-drinker. Met momenten dronk ik deze drank zelfs veel te veel. Het is dan ook een zeer lekker drankje. Stel je even voor, je wil een cola halen en opeens valt er niet één, twee maar zelfs drie, vier Cola’s. Niet genoeg? Dan kan je je nog verwachten aan pizza of een heerlijk broodje… van drie meter lang!

Origineel Coca Cola automaat.

Dit was een ongelooflijke stunt van Coca Cola,. Ze hebben verschillende studenten weten te verrassen! De studenten gingen gewoon iets halen om te drinken én schrokken zich rot toen ze zagen dat ze er steeds een extra bonus bij kregen.

Gorilla guerilla??

Deze vorm van communicatie heeft een naam: het heet guerilla-marketing. Zonder echt reclame te maken doen ze aan klantenbinding of gewoon iets extra, onverwacht en uit het niets. Dit is een zeer duidelijk voorbeeld hiervan. Niet enkel weet Coca-Cola hier iedereen mee te verrassen, ze weten hen ook tevreden te stellen. Het filmpje ging natuurlijk meteen viraal.

De slogan op het einde van het videofragment is ook duidelijk. Het zou niet ophouden met deze ene machine ‘Where will happiness strike next?’ is duidelijk ingespeeld op de huidige slogan van Coca Cola namelijk ‘Open Hapiness’. En dit is ook duidelijk het geval. Door deze actie zijn de personen in dit filmpje ook begonnen met lachen.

Guerilla marketing is een niet zo bekende vorm van marketing. De meeste mensen hebben er zelfs nog niet van gehoord. Het is echter naar mijn mening wel één van de leukste manieren van marketing. Het brengt iets nieuws én het is meestal ook onverwacht en origineel.

Op Youtube kan je onwaarschijnlijk veel compilaties vinden omtrent dit onderwerp. Ga zeker een kijkje nemen!

Veel kijkplezier!

Arne Magnus